Het is alweer 3 maanden geleden dat ik de laatste blog schreef. De blog ging over de laatste loodjes van de zwangerschap. Inmiddels ben ik op 16 december bevallen van ons zoontje Jayden-Jax. Hoe ging de bevalling, de kraamweek die we bewust hadden zonder kraamzorg en hoe gaat het nu. Je leest het in deze blog.
De bevalling
Na een moeilijke bevalling van Jessie-James was deze bevalling echt prachtig. Op 15 december liep ik samen met John, Jessie-James en mijn moeder bij Tuincentrum Het Oosten in Aalsmeer. Ik voelde me wat vreemd, maar dacht niet aan bevallen. De hele zwangerschap liep ik al zo lekker en dacht dat ik, net als bij Jessie-James, flink overtijd zou zijn. Tijdens het avondeten en vooral tijdens het toetje eten voelde ik echt wat en maakte er nog een grapje over. Die nacht zou het juist gaan sneeuwen en was er code oranje. Ik zei nog dat het me leuk leek om met sneeuw te bevallen. We gingen op tijd naar bed en rond een uur of 1 in de nacht heb ik een weeën app gedownload. Ik merkte dat het steeds regelmatiger kwam en maakte John wakker. Ik ging even lekker onder de douche en toen ik buiten keek lag er een pak sneeuw. Ik belde rond een uur of 2 m’n moeder op, want die zou bij de bevalling zijn en m’n vader zou op Jessie-James passen.
Rond 4 uur kwamen wij aan bij het AMC Ziekenhuis met een hele omweg. Eerst reden er sneeuwschuivers voor ons, de snelweg was afgesloten en eenmaal aangekomen bij het ziekenhuis was het vol. Aan de telefoon vertelde zij het al aan John, maar bij mij was het niet echt binnen gedrongen. Ik dacht misschien bevalt er iemand snel en heb ik toch een plekje. Ik kon niet bevallen in dit ziekenhuis, dus werd er gezocht naar een ander ziekenhuis. Uiteindelijk werd het Rode Kruis Ziekenhuis in Beverwijk en ondertussen werden de weeën heftiger en kreeg ik alvast antibiotica. Ik heb het GBS virus en dan krijg je antibiotica voor, zodat je het niet overdraagt en zelf ook niet ziek ervan word. Tijdens de bevalling van Jessie-James werden we beide ervan ziek en werd het uiteindelijk een spoedkeizersnede. Ik werd onwijs goed geholpen in het AMC en we kregen allerlei spullen mee, want zou ook kunnen bevallen op de snelweg. John en mijn moeder kregen snel te horen wat ze dan moesten doen. Gelukkig werd het geen snelweg bevalling.
De weeën waren in de auto echt wel heftig en ik kreeg het wel wat zwaarder. Voor mijn gevoel duurde de rit echt 5 minuten. In het ziekenhuis aangekomen vroeg ik wel meteen om pijnstilling. Ik wist dat je ongeveer 5/6 cm moest hebben voordat je het kreeg. Ik had 2/3 cm toen we bij het AMC wegreden en ik moest nog wel even door. Ik kreeg een pompje met remifentanil en dat werkte echt heel fijn. Soms bleef ik op het knopje drukken, maar er zit natuurlijk een begrenzer op. Ze voelde toen ik binnenkwam en had 5 cm en binnen een uurtje had ik al 8 cm, maar ik moest nog wel eventjes door. Na een wee werd ik onwijs rustig en keerde ik weer helemaal in mezelf. Door remifentanil kan je adem wat trager worden en elke keer hoorde ik: wel blijven ademen. Ik hoorde alles maar had de hele tijd mijn ogen gesloten en zat eigenlijk in mijn eigen bubbel. Dat voelde heel goed.
Ik weet nog dat m’n moeder aan het bellen was met m’n vader. Hij belde hoe het ging, maar ook om te vragen waar de sjaal en handschoenen van Jessie-James lagen. M’n moeder vroeg het ook nog aan me haha. En eerst wist ik het niet, maar met heel even een helder moment kon ik vertellen waar alles lag. Na de 8 cm ontsluiting ging het snel. Binnen 15 min kreeg ik echt het idee dat ik moest gaan persen. Onmogelijk zeiden ze, maar wilde toch weten hoeveel cm ik had. En ja hoor ik had al 10 cm ontsluiting en mocht gaan persen. Ik kon wel janken op dat moment. Ik ging , als alles meezat, natuurlijk bevallen. Na de eerste bevalling die mega heftig was had ik echt gehoopt dat het zo zou gaan. Dat was echt een grote wens. Na 3 persweeën en nog geen 15 min te hebben geperst kwam Jayden-Jax te wereld. Wat voelde ik me fantastisch en goed op dat moment. Wat een moment echt onwerkelijk gewoon.
De placenta wilde overigens er niet uitkomen en de opties werden allemaal opgenoemd. Uiteindelijk kwam die eruit na het toedienen van weeën opwekkers. Dat was wel even heftig, maar verliep gelukkig goed. Ik ging nog geen uurtje later lekker onder de douche en dat was echt heerlijk. En daarna kroop ik weer het ziekenhuisbed in samen met Jayden-Jax. Echt even lekker genieten.
Kraamweek
Na de bevalling was de kraamweek ook echt een sprookje. We mochten na 24 uur observatie naar huis toe. M’n moeder bleef bij mij slapen in het ziekenhuis en dan was John lekker met Jessie-James thuis. Omdat ik zo snel was bevallen had ik geen tweede gift antibiotica gehad en moest er gekeken worden of Jayden-Jax of ik ziek zouden worden. Met Jessie-James waren we beide ziek en moesten ik 7 dagen en Jessie-James 11 dagen in het ziekenhuis blijven. Er was geen koorts of iets dergelijks, dus mochten we heerlijk naar huis toe. De sneeuw was al verdwenen en ik kon niet geloven dat het zo voorspoedig ging.
Van te voren hadden John en ik besloten om geen kraamverzorging te regelen. Nee m’n moeder zou komen kramen, want we wilde geen vreemde in huis hebben lopen. Ik wilde naar bed wanneer ik dat wilde en voor mij hoeft er geen broodje of drinken gemaakt worden. Ik kan dat gewoon zelf pakken. Nee ik wil niet vertroeteld worden, daar hou ik niet zo van. Bij Jessie-James kregen we bij thuiskomst kraamverzorging en dat vond ik toen zo erg. Ze zat op de bank en deed eigenlijk niks en vroeg alleen vragen aan mij. Ook deden we Jessie-James samen in bad en hij gilde het uit. Iets wat zo slecht aanvoelde. Na ongeveer 2 uurtjes heb ik der naar huis gestuurd. Ik vond het echt een drama, Dit wilde ik bij een volgende bevalling echt niet. Vandaar dat we m’n moeder hadden gevraagd.
We kwamen in de middag thuis met z’n allen. Jessie-James was al vanaf het eerste moment grote broer. Die rol neemt hij echt serieus. John deed lekker boodschappen en het eerste pistoletje met filet american was een feit. De eerste keer dat ik een middagslaapje deed was zo bizar. Ik viel zo diep in slaap en dat voelde zo vreemd. Ik kan me ook niet herinneren wanneer ik zo diep had geslapen. Voor de avond aten we trouwens lekker biefstuk met patatjes. Dat had ik echt gemist.
De hele week ging zo relaxed. Om 8 uur in de ochtend kwam m’n moeder bij ons en bleef tot na het avondeten. Het was echt een droomweek en zou zo de bevalling en de kraamweek weer overdoen. Het was de allerbeste keuze ooit om geen kraamverzorging te nemen, maar gewoon te kiezen voor m’n eigen moeder.
Hoe gaat het nu?
Het is echt wel druk en de balans vinden tussen werk en privé is moeilijk. Ook beide kids hun verdiende één op één momentje geven is wat zoeken geweest. Ik denk dat ik na een week of 9 echt pas een goede balans had met één op één momentje. Jayden-Jax slaapt al vaak goed door in de nacht en overdag slaapt hij soms heel weinig en soms wat meer. Hij slaapt vooral in de kinderwagen, omdat ik Jessie-James naar school moet brengen en ook ophalen. Ik loop op maandag, dinsdag en donderdag 6 keer heen en weer. Het is dus heel handig als hij dan gewoon in de wagen slaapt.
De band die de broers nu al hebben is sterk. Ze willen de hele tijd contact met elkaar hebben en dat is zo leuk om te zien. Als Jessie-James wakker is dan krijgt zijn broertje meteen een kus en een dikke knuffel.
7 weken na de bevalling heb ik een ladies night gedaan en dat was pittig. Ik merkte dat ik meer met de kleintjes bezig was, dan met de ladies night. Gelukkig was het druk en kon ik niet te veel aan thuis denken. Na de ladies night kon ik echt niet snel genoeg alles inpakken en weer naar huis toe gaan.
Met Nikki Style is het eigenlijk werken tussen de slaapjes van Jayden-Jax door. Ik probeer in de ochtend en in de middag te werken en na schooltijd wil ik echt aandacht aan Jessie-James geven. Lekker op de bank hangen. samen spelen of juist lekker met z’n 3e gaan wandelen.
Ja ik kan eigenlijk oprecht zeggen dat ik een mega roze wolk heb gehad en stiekem nu er nog op zit haha! Ik voel me elke dag wel zo gezegend, ook al is het soms echt even hard werken. Het loopt allemaal wel gewoon en beide kids hebben echt een heerlijk ritme, maar je blijft dan wel continue bezig. Toch vind ik dat ook weer niet erg, want als ik een momentje heb op de bank dan word ik onrustig en wil ik wat gaan doen. En nu snel de laptop dichtklappen en de kleinste een flesje geven……